سازش عواقب دارد

رئیس‌جمهور امریکا خواستار دستور کاری وسیع شده است. او حالا می‌داند که به احتمال زیاد نیاز به جبران مواردی وجود دارد و این کار نیز می‌تواند نوعی حس ناامیدی در حزبش پدید آورد؛ حسی که می‌تواند به آسیب‌پذیری آنها در پای صندوق‌های رأی منجر شود.

صحبت‌های جو بایدن در طول مبارزات انتخاباتی‌اش در سال ۲۰۲۰ (برای از سر راه برداشتن رقیب انتخاباتی‌اش دونالد ترامپ)، مواردی ساده و معلوم را شامل می‌شدند: هم‌پا شدن با رهبری سرسخت و یک‌دنده و صد‌البته ثابت‌قدم؛ کسی که در سوابقش ثابت کرده است در شرایطی که امکان دسترسی به یک قرص نان کامل وجود نداشته باشد، خوردن نیمی از آن نان را از خود و دیگران دریغ نخواهد کرد.

به نظر می‌رسد که همین رویکرد، بایدن را در سراشیبی تند پیروزی‌اش در قرارداد ۲ تریلیون دلاری قرار داده است. قراردادی که می‌توان منعقد شدنش را به عنوان میراث موفقیت‌آمیز او تعریف کرد؛ بایدن در نقش معماری قانون‌گذار که در دفتر بیضی‌شکل ریاست جمهوری‌اش نشسته و هزینه‌های دولتی را دست‌کاری کرده و تغییر می‌دهد. و این کار را هم با کم‌ترین حاشیه به انجام می‌رساند. آن هم در کشوری که پر است از شکاف‌های عمیق حزبی و ایدئولوژیک.

اما این مقدار قطعاً بسیار پایین‌تر از پیشنهاد اولیه او بوده است و حالت جاه‌طلبی‌اش نیز از آنچه او و خیلی از متحدانش امید داشتند بسیار کمتر است. همین‌طور که این اقدام او را به تنها کسی تبدیل نخواهد کرد که کالج رایگان را برای همگان ضمانت کرده. سالمندان در دوران او نه از خدمات دندان‌پزشکی رایگان بهره خواهند برد و نه درمان‌های شنوایی و بینایی‌شان بدون هزینه خواهد بود. سیستم جدیدی از مجازات‌ها نیز قرار نیست برای بدترین آلاینده‌ها اعمال شود.

بایدن در جلسه روز پنجشنبه‌اش با CNN در حالی که سعی داشت از پاسخ‌گویی به شکاکانی که به او (در بستن قرارداد با قانون‌گذاران و مردم) تردید داشتند، طفره برود، گفت: «ببینید! همه چیز بر‌می‌گردد به بحث مصالحه و سازش.» اما او در عین حال به محدودیت‌های موجود نیز اشاره کرده و انکار نمی‌کند که بُرد نیز محدودیت‌ها و پیامدهای خاص خود را دارد.

بایدن در چند ماه گذشته وقتش را صرف ارائه طرحی بزرگ‌تر و بلند‌پروازانه‌تر کرده و با دادن این احتمال که شاید ناچار به جبران آن باشد، برخی حامیانش را نیز ناامید کرده است. حامیانی که باور داشتند او می‌تواند لفاظی‌های سرسختانه خود را در مورد نیاز به تحصیلات عالی و پوشش بهتر خدمات درمانی و پیشرفت‌های قابل توجه در مقابله با تغییرات آب‌و‌هوایی، ارائه کرده و عملی نماید.

داگ المندورف، رئیس مدرسه کندی هاروارد و مدیر سابق دفتر بودجه کنگره گفت: «برای پیشرفت واقعی لازم است با بیان اهمیت اقدامات خود، در مردم انگیزه ایجاد کنیم. پس از آن دیگر هر سازشی ناامید‌کننده خواهد بود.»

مذاکرات در مورد چارچوب نهایی این بسته کماکان ادامه دارد. اما به احتمال قریب به یقین رئیس‌جمهور پس از ماه‌ها تلاشش برای دریافت لایحه ۳.۵ تریلیون دلاری، با صرف سرمایه‌ای در حدود ۲ تریلیون دلار در طرح‌های مختلف (از جمله آموزش، مراقبت از کودکان، مرخصی با حقوق، مبارزه با فقر و تغییرات آب‌و‌هوایی) وارد عمل خواهد شد.

بایدن پس از پشت‌سر گذاشتن این هزینه‌ها نیز باز با چالش‌هایی روبرو خواهد بود که به سادگی و از طریق سازش و مصالحه قابل حل نیستند. روز پنجشنبه به نظر می‌رسید او این واقعیت را تصدیق کرده که در صورت نیاز می‌تواند برای از میان برداشتن مخالفت جمهوری‌خواهان (برای حمایت از آراء و تصویب سایر بخش‌های دستور‌کار دموکرات‌ها)، در قوانین دیرینه فیبیستر سنا نیز تغییر ایجاد کند. او به اندرسون کوپر، مجری CNN گفت: «داریم به نقطه‌ای می‌رویم که در آن قوانین فیبیستر را اساساً تغییر بدهیم.»

این یک امتیاز چشم‌گیر برای سیاستمداری مثل بایدن بود که در طول سه دهه خدمتش،  قوانین غالباً غیر متعارف سنا را نیز پذیرفته بود. بایدن هم مانند دیگر نهاد‌گرایان حاضر در اتاق، در برابر تقاضای فعالان لیبرال برای شکستن این قوانین مقاومت کرده بود. او نیز از عواقب روی کار آمدن دوباره جمهوری‌خواهان و در رأس امور قرار گرفتن‌شان واهمه داشت.

اما واشنگتنی که بایدن اغلب آن را به یاد می‌آورد (همان مکان آرمانی که در آن دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در حال همکاری برای دست‌یابی به اهداف مشترک‌اند) دیگر به خاطرات دور و دراز ملحق شده است. او اگر بخواهد در زمینه حق رأی، تغییرات آب‌و‌هوایی، اصلاحات زندان، بهبود و بازسازی مهاجرت و دیگر موارد پیشرفتی داشته باشد، به احتمال زیاد نمی‌تواند به همان غرایزی تکیه کند که بیشتر حیات سیاسی‌اش را تحت تأثیر قرار داده و نیز تمام عواملی که به او یاری رسانده برنده نهایی کاخ سفید باشد.

اختلافات سیاسی شدید هستند: استدلال جمهوری‌خواهان این است که برنامه مخارج رئیس‌جمهور، قرضه‌های بیشتری را به نسل‌های آینده تحمیل کرده و ضربه سنگینی بر پیکره اقتصاد وارد می‌آورد. آنها مصر هستند که قانون حق رأی به نفع دموکرات‌هاست. آنها با بسیاری از سیاست‌های رئیس‌جمهور در زمینه آب‌و‌هوا مخالف هستند؛ چون می‌گویند این سیاست‌ها به ضرر مشاغل و تجارت‌ها تمام خواهند شد.

جان پودستا که به عنوان رئیس دفتر رئیس‌جمهور سابق، بیل کلینتون، خدمت می‌کرد گفت: «بایدن کارش را خیلی خوب بلد بود. او به سبکی که در آن استاد بود، اعمال فشار می‌کرد.» اما او اشاره کرده است که ورای صورت‌حساب‌های هزینه، «فهمیدن اینکه او چطور از همان روحیه همکاری، حسن‌نیت و سازش شرافتمندانه بهره می‌برد، موضوع چالش‌برانگیزی است». مسئله حق رأی روشن‌ترین مثالی است که می‌توان طی ماه‌های پیشِ‌رو به آن اشاره کرد.

درست در همین هفته جمهوری‌خواهان جهت جلوگیری از تصویب لایحه حق رأی دموکرات که برای سومین بار بود که از زمان روی کار آمدن بایدن استفاده می‌شد، از از فیلیبوست استفاده کردند. اگر  دموکرات‌ها خواست‌شان این است که قانون فدرال، مانع از حمله به رأی‌گیری در ایالات تحت کنترل جمهوری‌خواهان شود، باید دقت زیادی در بازی کردن‌شان داشته باشند. و این به احتمال زیاد بدین معناست که تمام ۵۰ دموکرات و مستقل حاضر در مجلس را متقاعد کنیم در صورت امکان به تغییر قانون فیلیبستر رأی بدهند. _‌البته اگر امکانش را دارند.

رهبر فدرال سنا، یعنی گروهی که طرفدار حذف فیلیبستر هستند، در بیانیه‌ای در روز جمعه گفت: «رئیس‌جمهور بایدن و دموکرات‌های سنا باید به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کرده و از دموکراسی‌مان دفاع کنند. چیزهای زیادی در معرض خطر هستند. پس از سه فیلی‌باستر جمهوری‌خواه از قوانین حفاظت از رأی‌دهندگان، زمان آن رسیده است به فیلیبستر پایان داده و از حق رأی برای تمام امریکایی‌ها محافظت کنیم.»

طرفدار‌های حقوق مهاجران نیز حاضرند برای رفع آنچه که اکثریت با عنوان سیستمی معیوب می‌شناسند، استدلال‌های مشابهی را ارائه دهند. ایده اصلاح و بازسازی مهاجرت که آقای بایدن در اولین روز ریاست جمهوری‌اش مطرح کرد در مقام مخالف قانون‌گذاران جمهوری‌خواه استقرار یافته است.

قوانین سنا، تلاش‌هایی را که برای استفاده از لایحه بودجه به منظور شهروندی‌دادن به میلیون‌ها نفر از افراد فاقد سند صورت می‌گرفت را بلوکه و مسدود کرد. شاید اگر بایدن بخواهد وعده‌های اصلاحی مهاجرتش را به خوبی عملی کند، راهی جز تغییر قوانین فیلیبستر وجود نداشته باشد. اما شاید بزرگ‌ترین وعده انتخاباتی بایدن در طول مبارزات انتخاباتی‌اش این بود که رئیس‌جمهوری است که در نهایت با خطرات زیست‌محیطی مقابله خواهد کرد. او روز پنجشنبه این مطلب را به صریح‌ترین شکل ممکن بیان کرد: «تهدید حال حاضر بشریت، تغییرات آب‌و‌هوایی است.» به احتمال زیاد بایدن و حزبش طی ماه‌ها و سال‌های آینده ناچارند به تنهایی با این تهدید روبرو شوند. جمهوری‌خواهان اغلب تمایل چندانی برای انجام اقدامات تهاجمی در مقابله با آسیب‌های زیست‌محیطی وسایل نقلیه، کارهای تولیدی و دیگر فعالیت‌های اقتصادی نشان نداده‌اند.

جایی که لایحه بودجه در کنگره در آن قرار گرفته است:

________________________________________

دموکرات‌ها لوایح بلند‌پروازانه را کاهش می‌دهند. پس از هفته‌ها مشاجره و مذاکره، این حزب حالا امیدوار است که با کوچک‌تر کردن طرح اولیه سیاست داخلی رئیس‌جمهور بایدن از ۳.۵ تریلیون دلار به قیمت کلی ۲ تریلیون دلار، به سازش میان جناح‌های مترقی و معتدل دست یابد.

المان‌های کلیدی به احتمال زیاد یا حذف می‌شوند و یا مجدداً مورد چینش قرار می‌گیرند. برخی اقداماتِ در معرض خطر عبارتند از: برنامه‌ای که برای ارائه دو سال کالج رایگان طرح شده بود، گسترش اعتبارات مالیاتی بر کودکان و برنامه‌های مرتبط با انرژی پاک _‌که قوی‌ترین بخش از دستور کار رئیس‌جمهور بایدن بوده و حالا هم مورد مخالفت سناتور جو مانچین سوم قرار گرفته است.

نگرانی‌های مانچین برانگیزاننده مذاکرات است. دموکراتِ ویرجینیای غربی به وضوح اعلام کرده که مایل است شاهد اقداماتی بسیار کم‌هزینه‌تر، با بریز و بپاش‌های کمتر باشد. اقداماتی که خیلی تب‌دار محیط‌زیست نبوده و در کل نرم‌تر و آرام‌تر از چیزی باشند که بایدن و دموکرات‌ها در ابتدا داعیه‌اش را داشتند. اما مانچین تنها فرد مرکز‌گرا و طرفدار تعادل در این میانه نیست.

کریستین سینما نیز با این طرح مخالفت کرده است. سناتور دموکرات از آریزونا، برخلاف آقای مانچین، با نگرانی‌های ابهام‌گونه خود خشم فعالان مترقی، حامیان سابق و کهنه‌سربازان را بر‌انگیخته است. نقل است که خانم سینما می‌خواهد لااقل ۱۰۰ میلیارد دلار از برنامه‌های اقلیمی این لایحه بکاهد و با افزایش نرخ مالیات بر هزینه نیز مخالف است.

هنوز چار‌چوب مشخصی تعریف نشده است. هیچ تصمیم نهایی در مورد این طرح گرفته نشده و انتظار می‌رود شامل برنامه‌هایی از قبیل مراقبت‌های کودک، مرخصی با حقوق، برنامه‎‌های مبارزه با فقر و تغییرات آب‌و‌هوایی باشد. مذاکرات کماکان ادامه دارند. اما هنوز در نُسخی کوچک. و ضمانتی نیز در به تصویب رسیدن این لایحه وجود ندارد.

رئیس‌جمهور کنونی در متقاعد کردن باقی جهان نیز با مشکلاتی روبرو است و همین تردیدها، جدیتی را که ایالات‌متحده در کاهش تصاعدات گل‌خانه‌ای و جلوگیری از گرمایش جهانی دارد، زیر سؤال می‌برد. بنابراین برای جو بایدن این سؤال مطرح است: اینکه آیا او تمایل دارد در باب موضوعات اصلی نظیر آب‌و‌هوا، حق رأی و مهاجرت برخوردی مشابه لحظاتی بحرانی داشته باشد؟؛ لحظاتی که در آنها او و متحدان دموکراتش هیچ چاره‌ای جز تغییر قوانین ندارند؟ حتی اگر این اقدام به معنای فرصت‌دادن به جمهوری‌خواهان در استفاده از مزایای خودشان و بازگشت‌شان به قدرت باشد.

البته که رئیس‌جمهور به تنهایی نمی‌تواند فیلیبوست را تغییر دهد. این کار مستلزم جمع‌آوری رأی تمامِ ۵۰ سناتور دموکرات و مستقل است. همین‌طور رأی تایِ‌برک کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور. در حال حاضر برخی سناتورهای دموکرات که او را وادار به پرداخت هزینه کمتر کرده‌اند، اعلام نموده‌اند که با تغییر فیلی‌باستر مخالفند.

اما رئیس‌جمهور رهبر حزب خودش است و صدایش قطعاً اهمیت دارد. او اگر تصمیم بگیرد که زمانِ «تغییر اساسی فیلیبستر» فرا رسیده است (همان‌طور که روز پنجشنبه اعلام کرد) اعضای حزبش ممکن است به او گوش دهند. یک استدلالی که او می‌تواند ارائه دهد این است که: تغییر قوانین به منظور تصویب بیشتر دستور‌کار دموکرات‌ها، می‌تواند نقشی حیاتی در موفقیت این حزب در نظر‌سنجی‌ها داشته باشد.

استراتژیست‌ها معتقدند اشتیاق رأی‌دهندگان اصلی دموکرات برای شکست حزب جمهوری‌خواه در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۲۲ (و شاید آقای ترامپ رهبر آن در سال بعدترش) اهمیت بسیار بالایی دارد. بقای نارضایتی در بخش‌های مهم و اساسی ائتلاف رئیس‌جمهوری (به سبب ناامید شدن از لایحه سازش) می‌تواند امیدهای دموکرات‌ها را برای ماندن در قدرت در کنگره و کاخ سفید نقش بر آب کند. آقای المندورف اظهار داشت: «این امر هزینه‌های سیاسی بالایی خواهد داشت.»

آقای پودستا نیز که در انتخابات ریاست جمهوری به هیلاری کلینتون مشاوره می‌داد این موضوع را تصریح کرده. او گفته است که دموکرات‌ها اگر نتوانند به وعده‌های اساسی‌شان عمل کنند، «مشکلی بزرگ» پدید می‌آید. رئیس‌جمهور بایدن حالا دیگر کم‌ترین رتبه محبوبیت را از اواسط دهه ۴۰ به دست آورده است. او گفت: «این موضوع خصوصاً در میان رأی‌دهندگان جوان از رأی‌دهندگان مستقل افریقایی‌امریکایی گرفته تا امریکای لاتین قابل مشاهده است. آنها کسانی‌اند که بیش از همه امیدی به رستگاری بایدن ندارند.» بایدن باید شکافی را که در تمایل و عدم تمایل افراد به پیشرفت برنامه‌های او در بحث حق رأی، مهاجرت و تغییرات آب‌و‌هوایی وجود دارد، برطرف نماید.

بایدن روز پنجشنبه وعده داد که فشار خود را بر بخش‌هایی از دستور‌کار لوایح بودجه که نیمه‌کاره رها شده‌اند تداوم خواهد بخشید. او وعده داد پل گرنت (Pell Grants: یارانه‌ای که برای کمک به دانش‌آموختگانی که نیازمندش هستند لحاظ شده است.) را افزایش خواهد داد. و تصریح کرد که بخشی از این کار را برای رضایت همسرش، جیل بایدن، که استاد قدیمی دانشگاه است انجام می‌دهد. او ضمن سوگند یادکردن و لبخندی که چاشنی آن رو به همسرش نثار کرد، گفت: «این کار را حتماً انجام خواهد داد. اگر نشد بدانید تا سال‌های طولانی تنها خواهم خوابید.»